Back in Koreaaaa~

Na meer dan 2.5 jaar ben ik eindelijk terug in een land vol met mensen, eten, een cultuur, en natuur, die ik enorm gemist heb! En wat is het fijn om weer terug te zijn! Wat voelt het als thuiskomen, alsof ik niet eens in het buitenland ben, maar gewoon thuis. Mijn Koreaans is helaas wel wat bende geworden, dus dat moet ik weer even een beetje oprakelen. Het spreken is vol met fouten en totaaal niet vloeiend, maar er zit al verbetering in dus dat komt helemaal goed! Verder is het hier bloedheet en benauwd, op een dag als vandaag waar de gevoelstemperatuur als de zon schijnt rond de 42 graden is blijf je toch echt liever binnen. Vandaar dat dit toch wel een goed moment is om over de afgelopen dagen te schrijven.

De reis was enorm lang, 32 uur op precies te zijn (als ik nog goed kan rekenen met tijdsverschillen). Ondanks dat we door de Nederlands nacht vlogen hebben we nauwelijks kunnen slapen in het vliegtuig. Vervolgens kwamen Lynn en ik aan op Pudong airport in Shanghai. Dit was niet het vliegveld waarvandaan we ook weer naar Korea zouden doorvliegen, dus we zijn met bagage onderweg gegaan naar Hongqiao airport met de bus. De bus reed een beetje om Shanghai heen, waardoor we tussen de bomen door soms wat van de skyline konden zien. Het plan was om de koffers op het juiste vliegveld in kluisjes te doen zodat we de stad konden zien aangezien we 19 uur overstap tijd hadden.. De bus kwam aan op het vliegveld, maar we bleken op de verkeerde terminal te zijn. De terminal was enorm groot, en de zoektocht naar de shuttle bus was lastig, aangezien mensen vragen geen bal hielp omdat ze ons allemaal weer naar andere verdiepingen wezen. Maar uiteindelijk hebben we het gevonden, en stonden toen buiten te wachten in de enorm drukkende hitte, op de shuttle bus. Tijdens de zoektocht zijn wij en onze koffers wel 3 keer gecontroleerd op drugs en idk wat elke keer als we weer bij de vertrekhal van terminal 2 aan kwamen. De Chinese beveiliging is enorm streng. Aangekomen op terminal 1 bleek dat zeer zeer klein vliegveld gedeelte te zijn zonder kluisjes.. Daar zaten we dan, Shanghaise tijd 3 uur smiddags, koffers konden we nergens laten, en de vlucht zou pas de volgende ochtend om 8.20 zijn. Er zat niks anders op dan die vele uurtjes op het vliegveld door te brengen. We hebben wat gegeten, wat koffie gedronken, boeken gelezen en onszelf verder vermaakt. Toen het buiten donker begon te worden hebben we een plekje op de bank veroverd waar we later dachten te kunnen gaan slapen. Dit was wel voor een winkeltje dat een vrij irriterend geluidje gaf iedere keer dat iemand naar binnen of naar buiten liep. Achter ons zat een klein jongetje met zn familie waar ik steeds maar wat naar lachte. Zijn broek was gemaakt om makkelijk een luier te verschonen vermoed ik, want de luier hing er gewoon uit omdat er daar een snee in de broek zat. Dit jongetje begon op een gegeven moment met mij kiekeboe te spelen wat erg schattig was. 2 meisjes uit die Chinese familie wouden vervolgens meerdere keren met mij op de foto, en 1tje wou zelfs mn nr terwijl we eigenlijk niet konden communiceren. Ze kwamen ook gewoon zonder woorden tegen me aan te zitten en hun mobiel erbij te pakken. Maar okee.
Toen die winkel dan eindelijk bijna zou gaan sluiten en we eindelijk bijna konden slapen kwamen er een man van het vliegveld en 3 soldaten aangelopen. Zonder ons uit te kunnen leggen wat er aan de hand was werden we soort van naar beneden gestuurd, waarbij de 3 soldaten onze koffers voor ons de trap af tilden. Daar beneden, waar de aankomsthal was, was ons onduidelijk of we eigenlijk wel op het vliegveld de nacht door mochten brengen. Een Koreaanse meisje (met een enorm accent, geen idee waar in Korea vandaan) ons in het engels een stoel aangeboden, en zij kon ons duidelijkheid geven dat we daar inderdaad mochten blijven. Daar hebben we vervolgens een beetje proberen te slapen.. Maar het duurde wel even voor het allemaal een beetje stiller was, want echt, wat zijn Chinezen verschrikkelijk luidruchtig! Uiteindelijk heb ik iets van 2 uurtjes geslapen met 5 keer tussendoor wakker worden.. Niet veel, maar gelukkig toch iets. Toen waren alleen nog wel wat uurtjes vol te maken, beetje spelletjes spelen, beetje boek lezen.. tja.. wat duurt de tijd dan toch enorm lang! Daar beneden was ook weer een kindje, van een jaar of 8 deze keer, die een beetje rond aan t lopen was steeds. Elke keer maar lief naar m gelachen, want hij was wel schattig. Op een gegeven moment keek ik naar m en ging hij zich verstoppen voor me. Zijn moeder zei iets tegen hem wat ik interpreteerde als dat hij hoi moest zeggen ofzo. In ieder geval kwam hij niet veel later ineens verlegen een appel naar me toe brengen. Daarna een handje nootjes, en 2 zakjes cashewnootjes. Zo lief! Vervolgens maar wat opgefrist en schone kleren aangetrokken omdat het zo belachelijk warm was en we onszelf gewoon vies voelden. Toen boven weer open (rond 5 uur sochtends) waren we daar maar heen gegaan. Toen stond daar op de borden dat we konden inchecken, maar dit bleek pas vanaf 6 uur te kunnen. Dus we hadden nog een uur vol te maken. Uiteindelijk konden we dan toch inchecken en na 2 uurtjes bij de gate te zitten konden we het vliegtuig in. Eindelijk waren we onderweg naar Korea. Wat waren we blij dat de lange uurtjes voorbij waren.

Zodra we in Korea aankwamen hadden we eindelijk weer goed werkende wifi! Ineens ontving ik een berichtje van mijn gastvader dat hij naar het vliegveld was gekomen om me op te halen. Wat ontzettend lief en toch wel totaal onverwachts! Vervolgens heeft hij Lynn en mij mee te lunchen genomen en was onze eerste echte Koreaanse maaltijd tijdens dit semester een feit. En wat was het toch weer lekker! Toen heeft hij Lynn afgezet bij de plek waar zij iemand voor het huis moest meeten, en helemaal bezorgd wou hij niet weggaan tot ze hem had ontmoet! Daarna heeft hij mij naar mn hostel gebracht, waarbij hij eerst zelf naar boven ging om de plek te checken. Hij is nog steeds erg bezorgd over het hostel omdat hij denkt dat ik hier niet comfortabel ben. Maar het is meer dan prima! Vanuit het hostel maar naar Hongdae gelopen op zoek naar shampoo en avondeten. Door de enorme hitte had ik alleen nergens zin in, waardoor het rondstruinen wel erg lang heeft geduurd. Na mijn dinner for 1 teruggegaan naar het hostel, eindelijk gedoucht en lekker mijn bedje opgezocht om eindelijk even een nacht te slapen.

De volgende dag (17 augustus), had ik afgesproken om naar mijn gastgezin te gaan, en mijn gastvader had Lynn uiteraard uitgenodigd met me mee te komen. Lynn en ik zijn samen in Hongdae wat gaan shoppen en lunchen en zijn vervolgens afgereisd naar Unjung-dong Bundang-gu etc. Bij het huis aangekomen werden we hartelijk begroet door m'n gastmoeder en gastzus Yuna. Wat was het ontzettend fijn hen weer te zien na zo lang! Weer even "thuis" te komen waar weinig veranderd was. Ik heb ze een zak kleine stroopwafels gegeven en m'n gastzus een zak banaantjes van Haribo. Je had haar gezicht moeten zien, wat was ze er blij mee! Ze is namelijk enorm dol op Haribo snoep haha. Mijn gastmoeder heeft direct wat fruit gemaakt, en ons voorgeschoteld. Toen zijn we wat tv gaan kijken en met de hond gaan spelen die mij helaas niet meer herkende.
Ietwat later heb ik mijn gastmoeder gevraagd of ze Bingsu wou gaan eten (dit is gek gesneden ijs, google het maar) en dat zijn we toen maar gaan doen. In het cafe werd ik weer gevraagd of het hostel wel okee was, een van de vele keren dat het gevraagd zou worden die dag. Zodra mijn gastvader ook arriveerde, vroeg hij het ook weer en vertelde hij dat hij z' n moeder al gebeld had of ik daar eventueel ook niet kon verblijven. Oh wat zijn ze toch bezorgd om mij! Ik heb hem, ook in de uren daarna nog, wel meer dan 100 keer (oprecht niet overdreven) moeten vertellen dat het allemaal prima was en hem moeten beloven dat ik het laat weten als er ook maar iets is.
Vervolgens zijn we met zn 5en (Appa, omma, Yuna unni, Lynn en ik) Samgyeopsal (Koreanse bbq) gaan eten wat uiteraard overheerlijk was! Daarna nog een wandeling langs het bekende watertje, met de prachtige verlichte bruggen, en toen was het tijd om weer naar huis te gaan. Binnen hebben we nog een gekke koude thee gedronken, en toen zouden we gebracht worden naar het metrostation zodat we niet weer de bus hoefden te nemen. Maar toen belde mn gastvader aan bij de buren en werd daar al geroepen " Oh Ekelien?? Echt waar? Ik wil Ekeliens gezicht zien". En dus moesten we even naar beneden. Uiteindelijk was ik om half 12 weer bij mijn hostel gearriveerd, was het tijd voor een douche en een lekker nachtje slapen. Wat was het een enorm fijne dag! En het was wel fijn te merken dat zij mij net zo gemist hebben, aangezien je dat zelf nooit weet van tevoren. Bovendien schijnt door de bezorgdheid heen het gevoel dat ik ook voor hen toch wel echt deel van de familie ben, zoals ik het altijd gevoeld heb. <3

Vandaag ben ik lekker de hele middag binnen in de airco omdat het buiten dus niet uit te houden is. Het plan is straks ergens te eten met Lynn en dan zien we wel wat de avond gaat brengen. Op de hitte na geniet ik van alle dingen om me heen.